Provinciale Staten van Overijssel wezen eind vorig jaar het ‘tapijtcluster’ Genemuiden-Hasselt (Zwartewaterland) aan als topwerklocatie. Dat zijn werklocaties met bijzondere vestigingscondities voor bedrijven die zich op de internationale handel richten; ze hebben een stimulerende functie voor de werkgelegenheid in de regio. Er zijn nu vijf van deze toplocaties in de provincie. Hessenpoort en Polymer Science Park (Zwolle), bedrijvenpark A1 en het Open Innovatie Centre (Deventer) kregen al eerder het predicaat. Voor Genemuiden en Hasselt gold als bijzonderheid dat de hele productieketen daar aanwezig is, gecombineerd met een ‘heel eigen arbeidsethos’. Maar ook dat het gebied de potentie heeft door te ontwikkelen tot een innovatief circulair systeem, aldus de experts.Het tapijtcluster richt zich op productie en verwerking –tot onder meer matten-, op de verkoop, recycling en transport van tapijt en kunstgras. Ondanks de schaalgrootte is de industrie vrijwel uitsluitend lokaal gebonden bedrijvigheid. Het zijn dan ook vaak familiebedrijven.Herbert Altena (43) is mededirecteur van zo’n tapijtbedrijf dat eigendom is van drie Genemuider families, Visscher, Harms en Altena. Zelf heeft Herbert van huis uit niks met tapijt zegt hij, hoewel zijn grootvader ‘Piet de Kraeje’ met een vrachtwagen riet en biezen vervoerde voor de mattenindustrie. Piet de Kraeje werkte in zijn tijd samen met Giep Verhoek, de grondlegger van Transportbedrijf Verhoek Europe, met tegenwoordig meer dan 400 vrachtwagens vanuit Genemuiden en vestigingen in Duitsland en Engeland. Want in de slipstream van de tapijtindustrie, die verantwoordelijk is voor 70% van de totale Nederlandse productie, floreren tal van vervoers- en toeleveringsbedrijven in de gemeente. Van de productie gaat 80% naar het buitenland. Samen met Gent-Kortrijk vormt Genemuiden het hart van de Europese tapijtindustrie. Herbert Altena met zijn dochter JanineGeschiedenis van de tapijtindustrieEeuwenlang groeiden in Genemuiden biezen, langs de randen van de Zuiderzee. Begin vorige eeuw ontwikkelde zich daaruit de mattenindustrie. Biezen werden in de huisindustrie…

Kropaar? Voor de gemiddelde boer is dat de vloek voor het weiland. Het liefst spit ‘ie het grasgewas er onmiddellijk uit. Dat geldt niet voor veehouder Sierd Hornstra (58) in Eesveen. ‘Ik bin d’r wies mee. Prima droogvoer, zolang je het maar jong en kort houdt.” Maar Sierd is dan ook geen gemiddelde boer. Hij voert zijn koeien met krachtige weidekruiden. Ze zijn zelden ziek en krijgen nooit antibiotica. En krachtvoer ook niet.Want de kracht groeit gewoon in de wei. Natuurlijk boeren, met klaver, luzerne en chicorei, dat doen de Hornstra’s. Het is eind februari, het heeft behoorlijk gevroren en de weiden achter Steenwijk zijn wit uitgeslagen van de rijp. Koeien zie je op dit moment maar zelden buiten. In het voorjaar en de zomer misschien. Maar bij temperaturen onder nul? De Brown Swiss en Jersey koeien van boer Hornstra lopen deze morgen vrolijk in de witte wei. Bevroren gras is niet hun eerste favoriet, maar de zon komt op, het kruidenrijke grasland ontdooit en laat zich al snel smaken. Sierd Hornstra en zijn vrouw en zoon zijn natuurlijke boeren. Ze zochten en vonden nieuwe methoden en middelen om hun veestapel gezond en weerbaar te houden. De weidekruiden zijn een onderdeel van de bedrijfsvoering. Gezonde beesten, geen risico’s voor de volksgezondheid, minder uitstoot richting milieu; het vergt een andere kijk op het boerenbedrijf anno 2018.‘Tegen stagiairs en nieuwkomers zeg ik altijd: vergeet alles, zet alles wat je tot nu toe hebt geleerd op school maar uit je hoofd’Geestelijk rijkDe Hornstra’s werken volgens het Pure Graze principe. Initiatiefnemer Ado Bloemendal deed in Denemarken ervaringen op die hij in Nederland – in het Overijsselse Den Ham- ontwikkelde tot een nieuwe kijk op veehouderij. Inmiddels wint de methode terrein, al is het aantal toeleveranciers van de #PureGraze melk- vleesproducten nog dunbezaaid. Sierd Hornstra…