Tijs de Bree was tussen 2011 en 2019 fractievoorzitter van de Partij van de Arbeid in Provinciale Staten. Hij was niet verkiesbaar voor een derde ronde in de Staten, maar wel in de markt om gedeputeerde te worden. Zijn terreinen: energietransitie, milieu en arbeidsmarkt.“Je doet iets goed, of je doet het niet is mijn motto. De jaren als fractievoorzitter vraten energie. Met een eigen bedrijf en opgroeiende kinderen, het schaken op verschillende borden, dan verlang je er wel eens naar om aan het één of het ander volop je tijd te kunnen besteden. Toen de kans zich voordeed om in het college te komen was ik meteen bereid. Met de gedachte dat ik me als gedeputeerde voor de volle honderd procent kan inzetten voor dit werk.”Het energietransitie dossier; het tempo ligt nog niet erg hoogvolgens de media. Hoe kijk je daar tegenaan?“Er is sprake van een hoop visie, veel ideeën. Maar er zit ook vaak een onaangename ondertoon in het gesprek over verduurzaming. Dan doenmensen iets dat bijdraagt en dan krijgen ze te horen dat het weer niet deugt of niet genoeg is; daar wou ik wel eens mee afrekenen. Dat beoordelen van elkaar… ik voel er niets voor om de politieagent te spelen. Als jij een stukje vlees wilt eten, of in een diesel rijdt, en je aan de andere kant je best doet een bijdrage te leveren in de vorm van isoleren, of zonnepanelen, of minder vliegreizen, waarom zou je elkaar dan de maat nemen? Het klimaatakkoord is iets van een lange adem, maar ook iets dat voor een hele grote sector werk gaat bieden en nog generaties lang.Hoezo, onze doelstellingen niet halen? Voor windenergie staat de teller in Overijssel op 88%! Dan wordt het maar 2021, in plaats van 2020 – ik kijk liever naar wat we…

Als gedeputeerde ben je veel op pad en het is complex werk. Monique van Haaf (VVD) heeft dan ook goed nagedacht en overlegd met het thuisfront voor ze voor een tweede termijn ging. Er liggen veel uitdagingen op het gebied van wonen, ruimte en retail waar ze mee aan de slag gaat. ”Wat we gezaaid hebben, kunnen we de komende jaren oogsten.”Hoe bevalt het als enige vrouw in het college?“Ik kijk continu tegen blauwe pakken aan. Een ander kleurtje zou ook leuk zijn, denk ik soms. Van de andere kant haalt bijvoorbeeld Roy de Witte de gemiddelde leeftijd binnen de ploeg flink omlaag, wat ook goed is voor de diversiteit. In de praktijk werken we prima samen hoor. Blijkbaar zetten mijn manlijke collega’s ook hun vrouwelijke kwaliteiten in. Onze onderlinge samenwerking is trouwens belangrijker dan ooit. Ik houd me bijvoorbeeld bezig met wonen, maar dat is niet los te zien van duurzaamheid, mobiliteit en vestigingsklimaat, onderwerpen waar mijn collega’s over gaan. We willen de zaken gezamenlijk aanpakken. We hebben bovendien een gedeputeerde meer dan in de vorige periode.’’Welke uitdagingen ziet u in de komende periode?“We hebben in de afgelopen jaren veel in gang gezet. Initiatieven als de Stadsbeweging en de Woonkeuken dagen ondernemers, overheden en kennisinstellingen uit elkaar op te zoeken en van elkaar te leren. Ons gezamenlijke doel: vitale binnensteden met toekomstbestendige woningbouw. Met Overijssel op streek verbinden we stad en land. In de komende periode gaan we meer naar de uitvoering en is het zaak deze verschillende initiatieven met elkaar te verbinden, zodat één en één drie wordt.’’ Kunnen die partijen dat niet zonder de provincie?“Ze vragen ons die verbindende rol te spelen. Het gaat bovendien om bovenlokale uitdagingen. Samen zorgen we ervoor dat iedere gemeente zijn eigen profiel heeft en we geen dingen dubbel doen.’’Al vakantieplannen? “We gaan…

Een sociale streber, begaan met zwakkeren, met hart voor het platteland en in eenadem genoemd met Cruijff; de media kwamen superlatieven te kort om Roy de Witte te introduceren als nieuwe, jonge en frisse gedeputeerde. Wat vindt de ex-wethouder van Tubbergen van alle loftuitingen?“Dat is een beetje dubbel. Aan de ene kant prachtig natuurlijk, maar het bezwaart ook. Ik ben een bescheiden en nuchtere Twent, dat draag ik met trots uit, ik ben niet vies van een beetje ambitie, maar die woorden wekken ook allerlei verwachtingen. Dat sociaal domein, dat ging in Tubbergen heel goed maar dat moet ik toch opnieuw zien waar te maken. ‘t Wordt gewoon hard werken, want je krijgt niks voor niks is mijn ervaring.”Dat sociale gevoel van jou, waar iedereen het over heeft, waar komt dat vandaan?“Mijn moeder overleed plotseling toen ik twaalf was. Als je vroeg een ouder verliest wordt je al heel snel zelfredzaam. Ik voelde sterk de zorg voor mijn twee jongere broertjes. Mijn vader stond alleen voor de opvoeding, maar er waren in feite veel meer mensen bij betrokken, ooms, tantes, de buurvrouw, de buurt. Die sociale cohesie, de zorg voor elkaar, dat heb ik al heel vroeg ervaren als belangrijk.”Over het coalitieakkoord en de portefeuilleverdeling, zit er genoeg van het CDA in en ben je tevreden met de taakverdeling? “Tja, het CDA… ik ben weliswaar van de christelijke partij maar in god geloof ik niet. Wel in de christelijke waarden, in zorg voor elkaar, in de middenweg, in coöperatie en consensus. Ik vind daarvan ruim voldoende in het akkoord. De woorden welzijn, leefbaarheid en sociale kwaliteit komen er in terug. Sommige mensen zeggen van mijn portefeuille (leefbaar platteland, cultuur en erfgoed, recreatie en toerisme en sociale kwaliteit) aha,Roy heeft het pretpakket gekregen! Prima, denk ik dan, waar pret is, is actie.…