"Al op de lagere school, via het schoolorkest, kreeg ik de muziek mee. Ik wist al heel lang dat ik er ooit wat mee wilde doen, maar ja, eerst ga je nog door wat andere fases: feesten, vrienden en brommers zijn dan interessanter. Maar een aantal jaren geleden was het zover: ik kocht mijn eerste gitaar, een Epiphone SG special! Zo een als Angus Young."Dat zelf leren spelen viel nog knap tegen! Ik liep er helemaal in vast. Via YouTube probeerde ik mezelf te onderwijzen, maar mijn omgeving zei: ga op les! Mijn gitaarleraar, Ton Kerkhof is gelukkig niet zo van de boekjes. Hij vraagt: wat vind je leuk om te spelen? Nou, dat is dus blues en rock. Jimi Hendrix, Slash, Barrel house en Snowy White zijn wel een paar van mijn voorbeelden. Binnen een aantal lessen kon ik iets herkenbaars spelen met een paar “simpele” akkoorden. Van daaruit steeds een stapje verder. Zo’n methode daagt mij wel uit.”“Ik kan me er helemaal in kwijt raken. Hoofd leeg en lekker spelen. Het geeft energie. Het inspireert me ook om steeds verder te kijken en nieuwe nummers te leren. Tijdens de WAK speel ik mee op de Kampvuuravond. Dat samen spelen verbindt. Het maakt niet uit met wie en het doet er ook niet toe hoe goed je bent. Iedereen heeft die avond een passie voor muziek. Of je nu speelt of meezingt, de gezellige sfeer ontstaat vanzelf! “ 

Drie weken in Deventer, twee weken in Ibiza en tussendoor in Parijs, Barcelona en Milaan. Geen dag of geen week is hetzelfde voor Ad. Maar, ook al moet hij er voor op en neer vliegen, altijd repeteert hij op dinsdagavond met zijn jaren zestig band Lovin End. De rol van muziek is heel groot voor hem. Hij speelde in zijn jeugd in bandjes waar hij begon als drummer, maar al snel vooraan stond als zanger en gitarist. Daar voelde hij zich meer op zijn plek.Ook is hij in zijn jeugd dj geweest bij club St. Tropez: “Toen praatten we als dj nog veel tussendoor en moesten we de mensen entertainen.” Daar heeft hij als kapper veel aan gehad. Hij had immers genoeg podiumervaring opgedaan: “Ik kan makkelijk voor 500 man op het podium staan, vertellen wat ik doe en vragen van journalisten beantwoorden.”In 2000 was er in de Scheg een reünie van bandjes georganiseerd door de stichting Sixties Alive, waar Ad nu voorzitter van is. Daar trad Lovin End weer op en sindsdien zijn ze bij elkaar gebleven. Naast hun wekelijkse repetitie hebben ze twee of drie keer in de maand een optreden: “Muziek is voor mij heel belangrijk. Ik word er ontzettend vrolijk van. Als we spelen is de uitdaging dat het steeds beter wordt. We repeteren met een smile als het weer beter klinkt dan een half jaar geleden. Je bent op zo’n moment zo met muziek bezig dat je geen tijd hebt om aan wat anders te denken. Dat is de kick.“Ik las in een interview dat mensen die nog serieus muziek maken langer jong van geest zijn. Als je ziet wat spelers uit hun hoofd spelen. Wij spelen 56 nummers uit ons hoofd. Dat is dus supergezond.”De Beatles heeft voor Ad een speciale plek. Toen hij voor…